بعد از یه کلاس خفن که همه این جوری  استاد و نگاه می کنن٫ تا پاتونو تو حیاط دانشگاه

می ذارین ٫بارون شروع می کنه به باریدن٫جوری که تا برسین به دم در دانشگاه تقریباً خیس

میشین وبعد هم سوار تاکسی که می شین  ٫جناب راننده جوری چپ چپ نگاتو ن می کنه 

شدیداً احساس  شاخدار بودن بهتون دست می ده و بعد هم که می شینین تو ماشین ٫بعد

ازپنج دقیقه به علت سر درد  جناب آقای راننده٫تشریفتونو از ماشین میارین پایین و بدو بدو 

برای  اینکه مجبور نشین جلو بشینین٫سوار ماشین بعدی می شین...

بگذریم از اینکه چقدر سر رشته های در پیتی  که بعضیا می خونن و اینکه می خوان تو اون

رشته ٫اونم تازه در خارجه ادامه تحصیل بدن خندیدیم...

بعد از کلی بارون خوردن دوباره سوار ماشین بعدی شدیم...

تاکسی جدید مجهز به یک دستگاه ضبط صوت بود و آقای راننده هم نا مردی نکرد و هر چی

آهنگ جینگول بود اونم با آخرین صدای ممکن برامون گذاشت...من هی به فاطمه می گفتم:

حس نمی کنی صدا بلنده؟؟؟!اونم میگفت:آره...خیلی ...البته اینا همه جوری گفته میشد که

طرف بشنوه اما انگار نه انگار...کلی سر همین موضوع هم خندیدیم...

همین طور که مشغول حرف زدن بودیم٫صدای آهنگ جدید  توجهمو به خودش جلب کرد ...شاید

بارها و بارها شنیدمش٫اما نمیدونم چرا امروز برام یه جور دیگه بود...انگار که هر جملش باهام

حرف میزد...حالت عجیبی بود ...

امروز که محتاج توام٫جای تو خالیست

فردا که میایی به سراغم ٫نفسی نیست

در من نفسی نیست٫نفسی نیست

در خانه کسی نیست.

نکن امروز را فردا٫بیا با ما که فردایی نمی ماند

که از تقدیر و فال ما در این دنیا کسی چیزی نمیداند

...